De situatie verslechtert, er is geen andere manier om het te beschrijven, en er is geen einde in zicht voor het lijden van mensen en dieren. Op het satellietbeeld hieronder een paar dagen geleden genomen is te zien hoe de dikke gelige rook
letterlijk het binnenland van Borneo als een tapijt bedekt. En de uitslagen op de PSI‐instrumenten gaan van de meters! 10x hoger dan het gevaarlijke niveau !!
Elke dag zijn er nu meldingen van sterfgevallen en de regering heeft zojuist plannen aangekondigd om de meest ernstig zieke mensen op schepen te evacueren om schone lucht in te ademen! Hoe in godsnaam gaan ze zo veel
mensen evacueren?? Nu worden tenten gebracht met luchtzuiveringsapparatuur om patiënten ter plekke een kans te geven om te ademen! En deze patiënten lijden ‘slechts’ aan de korte termijn effecten! Hoeveel miljoenen mensen zullen
op lange termijn worden beïnvloed door de deeltjes die zich hebben genesteld in
hun longen?
Dit zijn nu dagelijks beelden in de lokale nieuwsmedia hier in Indonesië. Mensen ziek en stervend, scholen gesloten voor weken aan een stuk, geen inspannend werk meer, meer branden in orang‐oetan leefgebied, met inbegrip van het beschermde Mawas‐veen moerasgebied dat ik begon om de wilde orang‐oetans te redden en, waar al 15.000 hectare is verbrand, branden nu zelfs op de rand van onze orang‐oetan rehabilitatie stations! De lijst van de verschrikkelijke gevolgen eindigt hier niet …
De economische gevolgen zullen ernstig en langdurig zijn. Duizenden vluchten geannuleerd, regio’s met slechts rivieren als toegang volledig afgesneden van de buitenwereld en producten die voor andere benodigdheden zouden worden
verhandeld, verslechteren en verliezen hun waarde. Als ze eindelijk kunnen worden vervoerd zullen de prijzen instorten.
Ongevallen en botsingen gebeuren in de rook, op de weg, op de rivieren, zelfs op zee! Oogsten mislukken! Indonesië gaf zijn ministers opdracht 1,5 miljoen ton rijst te importeren om zijn mensen te voeden. Vandaag volgde suiker, al snel zal
er aan veel meer landbouwproducten een tekort zijn en meer zal moeten worden
geïmporteerd.
En de smog maakt onze buren boos. Vandaag onderging Thailand de slechtste
smog ooit. Helemaal uit Indonesië! We horen altijd eerst uit Singapore, dat meer
in “beeld” is. Maar Myanmar, Maleisië, Brunei en andere landen in de regio
krijgen nu ook onze rook van de bos‐ en vooral de turf branden. Aanvankelijk zei
onze vice‐president Jusuf Kalla dat Singapore niet moest klagen en blij moest zijn
met 11 maanden per jaar schone lucht uit Indonesië!
En ook de wijze waarop Indonesië aanvankelijk hulp weigerde uit andere landen
bij het bestrijden van de branden. Later werd de hulp alsnog geaccepteerd. Maar
nu de vliegtuigen die hadden kunnen worden ingezet zijn gegaan !! Ja, de
Australische vliegtuigen zijn terug naar huis vanwege hun eigen branden en
behalve één helikopter uit die armada van buitenlandse vliegtuigen en moderne
apparatuur, die op de voorpagina’s van het nieuws stonden, zijn nu verdwenen
volgens de Jakarta Post vanochtend.
Nou de branden zijn niet verdwenen! En de vliegtuigen waren zowiezo van
weinig nut. Hoe is het mogelijk om water op vuur te laten vallen dat je
nauwelijks kan zien door die dikke rook? Hoe kan een kleine hoeveelheid water
van boven een turfvuur blussen dat meters onder de oppervlakte brandt?! Er is
geen eenvoudig antwoord meer. De afvoer van de turf moerassen voor
oliepalmen, om hout af te voeren via de kanalen, het is allemaal al gebeurd. De
enorme waterbevattende turf, als een spons, is nu droog, zijn aan het ontbinden
en staan in brand. Er was geen wetshandhaving en als ik de Indonesische
kranten hier lees, ziet het er niet goed uit voor de toekomst! De corruptie die in
feite het probleem is, wordt niet aangepakt. Het tegendeel, er lijkt een duidelijke
georganiseerde actie te zijn om de campagne tegen de corruptie te breken.
De uitstoot door de brandende bossen heeft
nu epische proporties bereikt en het einde is
nog steeds niet in zicht… Het is niet alleen
Borneo dat brandt of Sumatra. Nee, de
branden op Sulawesi en vooral in het
afgelegen Papua lijken volledig aan de
controle te ontsnappen! Kijk op de kaart aan
de linkerzijde … Papua is verder naar het
oosten en de hoogte‐breedteverhouding lijkt
niet geschikt voor publicaties! Papua valt van
de radar … Maar ook daar zijn de oliepalmen
massaal de regio binnengedrongen, en de
resultaten worden steeds pijnlijker duidelijk. Ik ben geschokt bij het vooruitzicht
dat oliepalmen nu worden voorgesteld als de oplossing! Hoe durven ze! De
overheid wil het makkelijker maken om concessies te krijgen. En ze willen hun
eigen standaard samen met Maleisië voor wat ze “duurzame palmolie” noemen,
iets wat naar mijn bescheiden mening niet eens bestaat! En Maleisië heeft net
vandaag gezegd dat ze niet willen klagen bij Indonesië over de branden, maar
alleen maar Indonesië willen helpen beter palmolieplantages te maken als een
oplossing voor de toekomst! Ik kan alleen maar naar adem snakken en huilen!
Het spijt me voor deze litanie van klachten en frustraties. Masarang kan alleen
komen met lange termijn oplossingen voor de huidige ramp gebieden. Onze
nieuwe bossen in Noord‐Sulawesi helpen de mensen van Tomohon nu met het
leven brengend water en de suiker palmen die we geplant hebben, kunnen
mensen helpen te overleven bij misoogsten van hun vruchten, zetmeel, palm
hart, suiker, honing en eiwitrijke larven. Ten minste geven onze alternatieven
hoop dat we op een dag oplossingen kunnen implementeren die ten goede
komen aan mensen, de natuur en ook aan de alles opslokkende zakenwereld.
Er zijn nu zo veel problemen die uw aandacht vragen (immigranten, conflicten,
de lijst is lang). Maar wat er nu gebeurt, net voor de COP21 in Parijs, vertelt ons
dat we niet alleen kunnen leven in het nu en met symptoom beetrijding.
Klimaatverandering is een probleem dat een lange termijn aanpak en serieuze
inzet nodig heeft. De natuur geeft ons nog steeds de oplossingen. Ik hoop alleen
dat we genoeg tijd hebben om ze te gebruiken. Ik hoop dat u Masarang zal blijven
steunen in onze missie om “de natuur te behouden door de empowering van de
lokale bevolking”. Politici doen het (nog) niet. Lokale initiatieven laten resultaten
zien.
Willie Smits
23‐10‐2015