Wow, bijna twee weken in Parijs en bijna dagelijks bij de COP21. Het is onmogelijk om de gesprekken samen te vatten met alle mensen die ik heb ontmoet op de kleine luchthaven Le Bourget, ten noorden van Parijs, waar een
groot aantal reusachtige tenten 151 wereldleiders onderdak bood op één podium en waar meer dan 50.000 mensen bijeen kwamen om de toekomst van onze planeet te bespreken.
Ik was lid van de Indonesische delegatie en persoonlijk betrokken bij een aantal van de besprekingen en deed een korte en een lange presentatie, beiden in het Indonesische paviljoen, in de zogenaamde Blauwe Zone. Het was verbazingwekkend om regelmatig zoveel bekende gezichten te zien bv Arnold Schwarzenegger en Robert Redford en nog beter om zo veel van hen hartstochtelijk te horen spreken in ons Indonesische paviljoen zoals bijvoorbeeld Al Gore en Jeffrey Sachs!
De conferentie was zeer goed bewaakt in het licht van de recente terreuraanslagen in Parijs. De eerste dag, de dag van de openingsceremonie, moest onze auto meer dan 20 controleposten passeren in verschillende straten op weg naar
Le Bourget. Pantserwagens blokkeerden straten, overal politie te paard, depolitie en het leger overal uitgerust met geweren en iedereen werd gecontroleerd, boven ons de hele tijd helikopters! Maar eenmaal binnen in de eerste tent, voorbij de beveiliging van de luchthaven, en na het krijgen van onze badges, was het een genot om de zeer goed georganiseerde opzet te zien.
Er waren een groot aantal paviljoens en stands, goed werkende Internet, goede en gezonde voeding, infostands en alles liep op rolletjes, behalve dat vandaag, op vrijdag 11 december 2015 ons werd verteld dat de conferentie een dag wordt
verlengd. Van dag tot dag hoorden we het aantal vierkante haken in de tekst afnemen (delen van de tekst waar nog geen akkoord over was). Vanavond vlieg ik naar Nederland, zodat ik daar over de definitieve tekst zal horen als de
afgevaardigden hopelijk hun einddocument zullen opleveren. De hoogtepunten van de conferentie waren met name voor mij de inleiding door de voorzitter van de conferentie, de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius, die zonder schriftelijke aantekeningen sprak en in woorden die mij in mijn hart raakten.
De prachtig open stand van de Verenigde Staten, had een enorme aarde hangen tegen een ruimte-achtige donkere achtergrond waarop allerlei gegevens werden geprojecteerd. Zij toonden hoeveel we al wisten, van de bekende CO2-uitstoot en het ozon gat naar smeltend ijs, zwevende deeltjes als stof, zout, zwavel, etc. wervelend boven onze kleine aarde onze Indonesische uitstoot alsook het Sahara stof verspreidend alle over de hele aarde en in de tijd. Enorm indrukwekkend!
Wat een hulpmiddel om te laten zien dat we werkelijk allemaal samen leven op dit kleine stipje in de ruimte genaamd
de aarde!
Ik ga niet te veel meer over de conferentie schrijven maar presenteer u een aantal foto’s die ik tijdens de conferentie heb genomen. Onnodig te zeggen dat het ook voor mij een historische gebeurtenis was. Er hing een bijzondere sfeer op de conferentie van uitzinnige mensen, massa’s die demonstreerden terwijl ze schreeuwden en zongen, weer andere personen die met dezelfde vurigheid aan restaurant tafels discussieerden over specifieke kwesties. Ik was blij dat de presentatie door Hashim Djojohadikusumo en mijzelf goed werd bijgewoond met speciaal ministers en oud-leiders van het land en dat deze goed werd ontvangen. Veel partijen kwamen met vragen en verzoeken om samen te werken opvolgend op onze lezing getiteld “De natuur weet het het best”.
Merci COP21,
merci Parijs!